İnşaat teknolojisi geliştikçe beton ve 3D yazıcılar kullanılarak inşa edilen hem büyük hem de küçük konutlar, dünya çapında süratle artıyor. Fakat, daldan kimi isimler de beton olmayan gereçlerle baskı yaparak yeni bir yaklaşım ortaya çıkarıyor. Bunlardan biri de Maine Üniversitesi…
Maine Üniversitesi Gelişmiş Yapılar ve Kompozit Merkezi, 56 metrekarelik bir konutun yerlerini, duvarlarını ve çatısını basmak için tescilli bir biyo-bazlı materyal kullanarak teknolojiye yeni bir yaklaşım getirdi. Üniversite; beton karışımları yerine, ağaç artıkları ve biyo-reçineler kullandı.
Merkezin kurucu yöneticisi ve baş araştırmacı Habib Dagher, “Ev gereçlerinin yüzde 100 geri dönüştürülme yeteneğine bakıyoruz ve şu anda onu her geri dönüştürdüğümüzde ne olduğunu görmek için testler yapıyoruz” dedi.
Dagher, konutun, ABD’nin konut krizini sürdürülebilir bir halde hafifletmeye yardımcı olabileceğini umuyor.
BETON YOK
Evlerin üretiminde; klâsik bir beton karışımı yerine, lokal kereste fabrikalarından gelen ahşap artıklarını kapsüllemek için biyo-reçineler kullanılıyor. Ahşap atığı olacak şeylere de ikinci bir hayat veriyor. Dagher, Maine’in yılda 100 bin konut yapmaya yetecek kadar odun atığı ürettiğine inanıyor.
Merkez, son 20 yılını bu biyomateryali geliştirmek ve test etmekle geçirdi. Konut krizi patlak verdiğinde; inşaat maliyetleri süratle yükselmeye başladığında, materyal ve işçiliğe erişim zorlaştığında da grup bunu meskenleri basmak için kullanıp kullanamayacağını araştırdı.
Dagher, “Maliyeti düşürmenin, kullanılabilirliği artırmanın ve uzun vadede daha sürdürülebilir meskenler inşa etmenin yollarını arıyoruz” dedi.
İNŞAAT ATIĞI YOK
3D yazıcı, hassas olacak formda programlandığında, bu küçük konutu inşa etmek için neredeyse hiç inşaat atığı olmadı ve daha az fizikî emek gerekti. Yazıcıların insanlardan daha süratli çalışması da dikkat çekti. Böylelikle bu teknolojinin yayılması halinde maliyetlerin düşme potansiyeli de olduğu görüldü.
Evin, barınma meselelerini hafifletmek için yenilikçi bir yol olarak hizmet edebileceği düşünülüyor.
Evde her konutta olduğu üzere; banyo, mutfak, oturma odası ve yatak odası bulunuyor. Ayrıyeten konut çağdaş aygıtlarla kaplı.
Ev, Dagher’in dünyanın en büyük polimer 3D yazıcısı olduğunu söylediği Advanced Structures and Composites Center’ın tescilli yazıcısı kullanılarak prefabrike edildi ve saha dışında yazdırıldı. Ve tek modül halinde basılmadı; mesken, dört modülden oluşuyor. Bu dört yalıtımlı ve kablolaması evvelce yapılmış kesim daha sonra açık kasa bir kamyon kullanılarak alandaki beton temele taşındı.
YARIM GÜNDE MONTE EDİLDİ
Dört modülü monte etmek ise yalnızca yarım gün sürdü.
Ekip, artık de bir sonraki basılı meskende nelerin güzelleştirilebileceğini belirlemek için meskenin performansı hakkında data topluyor. Hedef, bu konutlardan birini yaklaşık 48 saat içinde üretebilmek. Ayrıyeten bu geri dönüştürülebilir meskenlerin üretimini artırmak için bir fabrika da tasarlanıyor.
Üretim alanını inşa etmek için şimdiden 80 milyon doların üzerinde para toplandı.
Dagher, bu yeni teknolojiye karşın, beton meskenlerin gelecekte yeri olmayacağını düşünmüyor: “Şu anda bir kriz modundayız. İster beton ister biyo-bazlı 3D baskı yahut başka teknolojiler olsun, meskenlerin çıktısını artırmak için yapabileceğimiz her şey yeterli bir şeydir.”