Ek Motorlu Taşıtlar Vergisi (MTV) düzenlemesini de içeren kanun teklifinin görüşmeleri, TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu’nda sürüyor. AKP’nin 2003 yılında da tekrar “bir kereye mahsus olmak üzere” ek motorlu taşıtlar vergisi alınması gayesiyle düzenleme yaptığı, lakin düzenlemenin Anayasa Mahkemesi kararı ile iptal edildiği ortaya çıktı. Yüksek Mahkeme, 7 Ekim 2003 tarihli iptal kararında; “Düzenleme ile malî güç nazara alınmaksızın ve harikulâde bir durum da olmaksızın ikinci defa vergi tahakkuk ve tahsil edilmek suretiyle vergi yükünün araç sahipleri aleyhine ağırlaştırıldığı” değerlendirmesini yapmıştı.
Motorlu Taşıtlar Vergisi’ne ek vergiyi de içeren düzenlemenin, TBMM Plan ve Bütçe Komisyonu’ndaki görüşmeleri sürüyor. Görüşmeleri devam eden teklifteki düzenleme şöyle:
“… vergiye tabi olan ve bu Kanunun yayımlandığı tarihte ilgili sicilde kayıt ve tescilli bulunan taşıtlar ile bu Kanunun yayımı tarihinden 31/12/2023 tarihine kadar ilgili sicillere birinci kez kayıt ve tescil edilecek olan taşıtlar, bir sefere mahsus olmak üzere, 2023 yılı tahakkuk ettirilen motorlu taşıtlar vergisi fiyatı kadar ek motorlu taşıtlar vergisine natüreldir.”
AKP’nin daha evvel de ek MTV düzenlemesini getirdiği ortaya çıktı. 30 Temmuz 2003 tarihli 4962 sayılı Birtakım Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Vakıflara Vergi Muafiyeti Tanınması Hakkında Kanun’un 21. hususunda şu düzenleme yer almıştı:
“ … vergiye tabi olan ve bu Kanunun yayımlandığı tarihte ilgili sicilde kayıt ve tescili bulunan taşıtlar ile tekrar bu Kanunun yayımı tarihinden 31.12.2003 tarihine kadar ilgili sicillere birinci sefer kayıt ve tescil edilecek olan taşıtlar, bir sefere mahsus olmak üzere, anılan Kanundaki tarifelerde ilgili taşıt cinsi için belirlenmiş olan 2003 yılı meblağları kadar, taşıt vergisine tâbi tutulmuştur.”
Bugün komite gündemindeki düzenleme ile birebir içeriğe sahip bu düzenlemeye karşı CHP tarafından iptal davası açılmıştı. Ankara 4. Yönetim Mahkemesi de düzenlemenin Anayasaya karşıt olduğu gerekçesiyle itiraz etmişti.
Anayasa Mahkemesi, 7 Ekim 2003 tarihli kararında kelam konusu düzenlemeyi iptal etmişti. Yüksek Mahkeme, iptal kararını şu münasebete dayandırmıştı:
“(…) Devletin vergilendirme yetkisinin hududu, tıpkı vakitte şahısların hak ve özgürlüklerinin de sonunu oluşturduğundan, bu yetkinin keyfiliğe kaçacak biçimde kullanılmasının önlenmesi, hukuk devleti olmanın gerekleri ortasında öncelikli bir yere sahip bulunmaktadır. Vergilendirme alanında mümkün keyfi uygulamalara karşı düşünülen birinci tedbir, kuşkusuz yasallık prensibidir. Lakin vergilerin kanunla getirilmesi, yalnız başına vergilendirme yetkisinin keyfi kullanılarak adaletsiz sonuçlar doğurmasını engelleyemeyeceğinden, yasallık unsuru yanında verginin genel ve eşit olması, yönetim ve bireyler istikametinden duraksamaya yol açmayacak bellilik içermesi, geçmişe yürümemesi, öngörülebilir olması ve hukuk güvenliği prensibine de uygunluğunun sağlanması gerekir.
Vergide genellik unsuru, rastgele bir ayırım yapılmaksızın malî gücü olan herkesin vergi yüküne katılmasını ve vergi ödemesini söz eder. Malî güce nazaran vergilendirme, verginin, yükümlülerin ekonomik ve şahsî durumlarına nazaran alınmasıdır. Bu unsur, tıpkı vakitte vergide eşitlik sağlanmasının uygulama aracı olup, malî gücü fazla olanın malî gücü az olana nazaran daha fazla vergi ödemesini gerektirir. Vergide eşitlik unsuru ise malî gücü tıpkı olanlardan birebir, farklı olanlardan ise farklı oranda vergi alınması temeline dayanır.
“OLAĞANÜSTÜ ŞARTLARIN MECBURÎ KILDIĞI BİR NEDEN OLARAK KABULÜ MÜMKÜN GÖRÜLMEMİŞTİR”
Vergi hukuku alanında kabul gören ve Anayasa ile de teminat altına alınan vergilendirme temellerinden, beklenmedik doğal felaketler, savaş ve seferberlik hali, siyasi, ekonomik ve toplumsal krizler üzere toplumu temelden sarsabilecek olaylar nedeniyle farklı düzenlemeler getirilmesi mümkün ise de, bunun dışındaki düzenlemeler, toplumsal adaleti, toplumsal refahı ve toplumsal güvenliği sağlamakla yükümlü olan hukuk devletinin bu niteliği ile uyuşmaz.
Öte yandan, Yasa’nın husus münasebetinde, ek motorlu taşıtlar vergisine ait kararın iptali nedeniyle ortaya çıkan ve uygulanmakta olan ekonomik program amaçlarını tehlikeye düşüren gelir kaybının telafisi maksadıyla düzenleme yapıldığı açıklanmakta ise de bunun inanılmaz şartların zarurî kıldığı bir neden olarak kabulü mümkün görülmemiştir.
Dava konusu düzenleme ile malî güç nazara alınmaksızın ve harika bir durum da olmaksızın ikinci sefer vergi tahakkuk ve tahsil edilmek suretiyle vergi yükü araç sahipleri aleyhine ağırlaştırıldığından, 21. hususun birinci fıkrası Anayasa’nın 2., 10. ve 73. unsurlarına alışılmamıştır, iptali gerekir.”